Ο μπαρμπα-Γιώργης ο Θεοδωρίκας ήταν από το πιο μεγάλο σόι του Γρεβενιτίου! Ο πατέρας του, ο Χριστόδουλος Θεοδωρίκας, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς και άφησε πίσω του δέκα ορφανά. Μια οικογένεια με τέτοια δυναμική, επόμενο ήταν, στους καιρούς των μεγάλων αποφάσεων και διλημμάτων να εκφραστεί πολιτικά με πολλούς τρόπους. Ο μεγαλύτερος αδερφός, ο Βασίλης Θεοδωρίκας ή Βασιλάρας, είναι κάτι σαν μύθος για το Γρεβενίτι και ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του ΕΑΜ. Δυστυχώς, το τέλος του έχει μείνει ένα ερωτηματικό!
Ο μπαρμπα-Γιώργης Θεοδωρίκας ή Κουτρουλός (ακόμα ψάχνω για το παρατσούκλι) ήταν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία για το χωριό. Επαγγελματικά ήταν ανήσυχος και είχε ένα τρακτέρ Bellarus, ανατολικής προέλευσης και έκανε μεταφορές. Συχνά πυκνά θυμάμαι να πηγαίνουμε με τον πατέρα μου στη Ρέτσια, όπου άραζε ο μπαρμπα-Γιώργης το τρακτέρ, για να κολλήσει ο πατέρας μου, ο Τσαγκρασούλας (από το τσαγκρασούλι, εργαλείο του τσαγκάρη), όπως τον φώναζε ο μπαρμπα-Γιώργης, εκείνες τις πελώριες ρόδες που είχε το τρακτέρ. Στο πλάι, στη μούρη του τρακτέρ ο μπαρμπα-Γιώργης είχε γράψει: "ΕΞΩ ΑΠ΄ ΄ΔΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ". Γενικότερα ο μπαρμπα-Γιώργης είχε επιχειρηματικές ανησυχίες και ήταν ο μόνος στο χωριό που σκέφτηκε ότι με τόσα νερά η δημιουργία ενός ιχθυοτροφείου είναι μια καλή επένδυση. Στο μόνο που του κάνω άδικο είναι ότι δεν το κληροδότησε σε κάποιον Γρεβεντάτη, αν υπήρχε κάποιος που ενδιαφερόταν...
Πολιτικά ανήσυχος ο μπαρμπα-Γιώργης στους καιρούς των διλημμάτων και των επιλογών, είχε ταχθεί με την αριστερά. Τους δύσκολους καιρούς που ακολούθησαν τον εμφύλιο πόλεμο οι αριστεροί, ακόμα και οι συγγενείς τους κυνηγήθηκαν και αρκετοί εξορίστηκαν στα νησιά. Ο μπαρμπα-Γιώργης εξορίστηκε στη Μακρόνησο.
Αργότερα όταν οι καταστάσεις χαλάρωσαν διηγιόταν ιστορίες από τη Μακρόνησο και έλεγε: "Εμένα με έμαθε γράμματα ο Βαρουφάκης", "Ο Βαρουφάκης μάς πρόσεχε και μας έδινε και τρόφιμα", "Ο Βαρουφάκης έτσι..." , "Ο Βαρουφάκης αλλιώς...".
Τώρα που το όνομα "Βαρουφάκης" είναι στην επικαιρότητα ή μάλλον παραείναι, σκέφτηκα, μιας και το επίθετο "Βαρουφάκης" είναι σπάνιο, μήπως αυτός που βοηθούσε τον μπαρμπα-Γιώργη ήταν ο πατέρας του Γιάνη Βαρουφάκη! Έψαξα για το βιογραφικό του και να τι βρήκα!
Ο Γιώργος Βαρουφάκης γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου το 1925 (Ο μπαρμπα -Γιώργης είχε γεννηθεί το 1924). Με άλλα λόγια, σήμερα είναι 89 ετών. Η αγάπη του για τη μεταλλουργική έρευνα στον χώρο της αρχαιολογίας είναι εκείνη που τον διατηρεί αιώνια νέο, λέει. Επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος της Χαλυβουργικής και επίτιμος πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Τυποποίησης (ΕΛΟΤ), ασχολείται από το 1959 με την αρχαία τεχνολογία και ιδιαίτερα με τα μέταλλα και τον ρόλο που έπαιξαν στον ρυθμό ανέλιξης του πολιτισμού μας.
Οι τελευταίες έρευνες του Γιώργου Βαρουφάκη έδειξαν ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας εφάρμοζαν πρότυπα με αυστηρές προδιαγραφές και προέβλεπαν αυστηρές ποινές για όποιον τολμούσε να τις παραβεί. Στον τομέα αυτό ανήκουν οι μελέτες «Ο έλεγχος ποιότητας του άκρατου οίνου στην κλασική Μακεδονία και Θράκη», «Η επιγραφή της Ελευσίνας. Τεχνικές επιγραφές του 4ου αιώνα π.Χ.» και «Ο έλεγχος ποιότητας των αττικών αργυρών νομισμάτων κατά τον 4ο αιώνα π.Χ.».
Πολλές πρωτότυπες εργασίες του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και βιβλία. Προσκεκλημένος επιστημονικών εταιρειών του εξωτερικού, έχει παρουσιάσει ερευνητικές του εργασίες σε μουσεία της Πράγας, της Ζυρίχης, των ΗΠΑ, της Κύπρου κ.α. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μελέτη του για τον κρατήρα και τα άλλα εξαίρετα χάλκινα αγγεία του Δερβενιού, που σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Εν τω μεταξύ, μιλώντας ο ίδιος ο Γιάνης Βαρουφάκης στο iefimerida.gr και στην Κατερίνα Ι. Ανέστη για τους γονείς του, είχε πει τον Φεβρουάριο του 2013: «Γεννήθηκα στο Παλαιό Φάληρο, με καταγωγή κυρίως από τo Kάιρο και την Κρήτη. Έχω μεγαλώσει με μια οικογένεια όπου το βασικό θέμα συζήτησης ήταν η πολιτική, με έντονες αντιπαραθέσεις. Ο πατέρας μου προερχόταν από την Αριστερά, είχε περάσει χρόνια στη Μακρόνησο και στην εξορία. Η μητέρα μου προερχόταν από μία συντηρητική οικογένεια. Η ίδια -για λόγους ιστορικών ατυχημάτων- στο πανεπιστήμιο ήταν ενταγμένη ακόμη και στην ακροδεξιά, θα έλεγα. Οπότε καταλαβαίνετε ότι ζούσα με τον Εμφύλιο Πόλεμο μέσα στο σπίτι μου. Βέβαια, πολύ γρήγορα, από τα πρώτα χρόνια που ήταν μαζί, οι γονείς μου συνέκλιναν προς την Κεντροαριστερά και οι δύο, αν και διατηρούσαν πάντα τις διαφορές τους. Ο πατέρας μου ψήφιζε ΕΔΑ, η μητέρα μου στη δεκαετία του '60 έγινε "παπανδρεϊκή". Μετά την πτώση της δικτατορίας ο πατέρας μου συνέχισε να ψηφίζει Κομμουνιστικό Κόμμα, η μητέρα μου ΠΑΣΟΚ, μέχρι που στη δεκαετία του '80 άρχισαν και οι δύο να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ. Κατά 80% οι συζητήσεις μας αφορούσαν την πολιτική. Ακόμη και όταν ζούσα στο εξωτερικό επί 23 χρόνια, όταν έπαιρνα τηλέφωνο τη μητέρα μου, το πρώτο πράγμα που συζητούσαμε ήταν οι πολιτικές εξελίξεις. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν η κλασική Ελληνίδα μητέρα...».
¨Αρα ποιος ήταν ο "Βαρουφάκης" που ήταν με τον μπαρπα-Γιώργη Θεοδωρίκα εξορία στη Μακρόνησο;
Γιάνννης ή Γιάν3ης Σιούλας
Υ.Γ. ¨Οσον αφορά τον υπουργό Βαρουφάκη μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα! Η ιστορία γράφεται πολλά χρόνια μετά και, δυστυχώς, γράφετε από τους νικητές.
Παπάγος και Πλαστήρας “μίλησαν στρατιωτικά” στη Βουλή με ... συμβούλους έναν πρέσβη και μία καφετζού!
Συμφωνία στον εκλογικό νόμο του πλειοψηφικού, με λόγο... στρατιωτικής τιμής !
-Στρατηγέ συμφωνείτε;
-Συμφωνώ Στρατάρχα!”
Το νομοσχέδιο συντάχθηκε στα γραφεία της...Ρηγίλλης!
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Τις μέρες αυτές, η κυβέρνηση μελετά τον νέο εκλογικό νόμο που θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή και θα ισχύσει από τις άλλες εκλογές. Κατά περιόδους τις κυβερνήσεις απασχολούσε ο εκλογικός νόμος και κυρίως το σύστημα που θα εφάρμοζε στις εκλογές. Συζητήσεις επι συζητήσεων, συμφωνίες , διαφωνίες… Στη δεκαετία όμως του ‘ 50, πρωθυπουργός και αρχηγός της αντιπολίτευσης ήταν δύο στρατιωτικοί βρήκαν έναν πρωτότυπο τρόπο στην ψήφιση του εκλογικού νόμου. Τον λόγο της στρατιωτικής τιμής!!! Ιδού πώς.
Τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1951 τις είχε ο κερδίσει ο στρατάρχης Παπάγος με τον Ελληνικό Συναγερμό, εκλέγοντας 114 βουλευτές, αλλά κυβέρνηση σχημάτισε ο αρχηγός της ΕΠΕΚ στρατηγός Νικ. Πλαστήρας του οποίου το κόμμα ηρθε δεύτερο με 74 βουλευτές. Χρειάστηκε να συμμαχήσει με τους Φιλελευθέρους του Σοφοκλή Βενιζέλου που είχαν 57 βουλευτές. Και συνεπώς τα δύο κόμματα συγκέντρωναν 131 εδρες και είχαν την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή που διέθετε τότε, όχι 300, αλλά 258 βουλευτές.
Ακριβώς ένα χρόνο μετά, άρχισε η συζήτηση στη Βουλή επι του εκλογικού νόμου, αφού η χώρα θα οδηγείτο στις 16 Νοεμβρίου 1952 σε γενικές εκλογές. Κι ενώ η συνεδρίαση είχε αρχίσει,ξαφνικά ο στρατάρχης Παπάγος λαμβάνει το λόγο από τον πρόεδρο της Βουλής Δ. Γόντικα και απευθύνεται στον στρατηγό πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα.
«Τι θα λέγατε στρατηγέ αν συμφωνούσαμε σε ενα πλειοψηφικό σύστημα; Αν κερδίσεις εσύ σχηματίζεις κυβέρνηση και εγώ θα είμαι στην Αντιπολίτευση. Αν νικήσω εγώ, θα είμαι εγώ πρωθυπουργός και εσύ Αξιωματική Αντιπολίτευση..,»
“ Συμφωνώ απόλυτα, Στρατάρχα”, είπε ο Πλαστήρας Και έδωσαν το λόγο της στρατιωτικής τους τιμής να τηρήσουν την συμφωνία.
Ο τότε υπουργός Εσωτερικών Κ. Ρέντης είχε επιχειρήσει ηδη απο μηνών να προωθήσει νομοσχέδιο για την επαναφορά της απλής αναλογικής (αντί της ενισχυμένης που ίσχυε), αλλά ηταν αντίθετος ο Πλαστήρας. Ο κυβερνητικός τύπος και το σύνολο των κυβερνητικών βουλευτών διαμαρτυρήθηκαν εντονα διότι δεν επιθυμούσαν εκλογές με πλειοψηφικό. Μέσα σε ολα ο αμερικανός πρέσβης Πιουριφόϊ χωρίς προσχήματα, εξεφράζετο υπέρ της ταχείας διεξαγωγής των εκλογών με πλειοψηφικό για να αποφασίσουν οι Ελληνες ποιόν θέλουν, τον Παπάγο ή τον Πλαστήρα.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1952 ο Πλαστήρας πίστευε οτι αν η ΕΠΕΚ και οι Φιλελεύθεροι δεν συνεργασθούν, τον συνέφερε το πλειοψηφικό, υποτιμώντας το λαϊκό ρεύμα που ηταν εμφανές υπέρ του Συναγερμού. Πίστευε βαθύτατα στον πνευματισμό και πάντα συμβουλευόταν μια καφετζού, οταν επρόκειτο να πάρει τις αποφάσεις του. Αυτό το είχε πληροφορηθεί ο Πιουριφόϊ και εδρασε ως πανέξυπνος διπλωμάτης. Το παρασκήνιο αποκάλυψε αργότερα ο Σπύρος Μαρκεζίνης :
«Ο Πιουριφόϊ εχρησιμοποίησε με τον κατάλληλο τρόπο γνωστή Αθηναία «καφετζού», την οποία ιδιαιτέρως ενεπιστεύετο ο πρωθυπουργός. Εκείνη ανέλαβε να πείσει τον στρατηγό οτι το πλειοψηφικό θα απέβαινε πρός οφελός του και οτι αν επροκαλείτο απο τον Παπάγο επρεπε χωρίς επιφύλαξη να αποδεχθεί την πρόκληση. Ο Πιουριφόϊ μου ετηλεφώνησε : « Πέστε στον Παπάγο να προκαλέση τον Πλαστήρα στη Βουλή για το πλειοψηφικό. Του επέστησα την προσοχή οτι ο Παπάγος δεν είχε κοινοβουλευτική εμπειρία και αν τα πραγματα δεν εξελίσσοντο οπως τα προέβλεπε, η κατάσταση θα περιεπλέκετο. Επέμενε και υπέδειξα στον Στρατάρχη να το πράξει, χωρίς βεβαίως να αναφερθώ στις καφετζούδες. Ο Παπάγος μετά απο πολλή σκέψη θα ανεβεί στο βήμα και θα πεί στον Πλαστήρα:
« Ως στρατιωτικοί καταλαβαίνουμε ο ενας τον αλλο καλύτερα. Γιατί χάνουμε καιρό; Ας ψηφίσουμε το πλειοψηφικό. Και αν οι Ελληνες προτιμήσουν εσένα, εγώ θα σε αποδεχτώ. Αν ψηφίσουν εμένα, είμαι βέβαιος οτι το ιδιο θα κάνεις και σύ. Απλά πράγματα» Ο Πλαστήρας προς γενική κατάπληξη της Βουλής απάντησε μονολεκτικά : « Δέχομαι».
Η επιλογή του Πλειοψηφικού, δυσαρέστησε την Αριστερά, που αντέδρασε χωρίς αποτέλεσμα. Το μόνο που μπόρεσε να κάνει, ήταν, να ρίξει στην προεκλογική περίοδο το σύνθημα «Τι Παπάγος τι Πλαστήρας...»
Οι εκλογές προκηρύχθηκαν για τις 16 Νοεμβρίου 1952. Τις κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία ο Στρατάρχης Παπάγος, εκλέγοντας 240 βουλευτές! Τα αποτελέσματα: Συνεγαρμός (Παπάγος) 49,22 % εδρες 240, ΕΠΕΚ-Φιλελέυθεροι ( Πλαστήρας –Βενιζέλος) 34,22% εδρες 57, ΕΔΑ 9,54% εδρες 0, Λαϊκό (Τσαλδάρης) 1,05%, Αγροτικοί (Μπαλτατζής) 0,64%.
Κάποτε τις εκλογές έκρινε μια καφετζού!...
Στρατηγέ συμφωνείτε;", "Συμφωνώ Στρατάρχα!”
Παπάγος και Πλαστήρας “μίλησαν στρατιωτικά” στη Βουλή με ... συμβούλους έναν πρέσβη και μία καφετζού!
Συμφωνία στον εκλογικό νόμο του πλειοψηφικού, με λόγο... στρατιωτικής τιμής !
-Στρατηγέ συμφωνείτε;
-Συμφωνώ Στρατάρχα!”
Το νομοσχέδιο συντάχθηκε στα γραφεία της...Ρηγίλλης!
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Τις μέρες αυτές, η κυβέρνηση μελετά τον νέο εκλογικό νόμο που θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή και θα ισχύσει από τις άλλες εκλογές. Κατά περιόδους τις κυβερνήσεις απασχολούσε ο εκλογικός νόμος και κυρίως το σύστημα που θα εφάρμοζε στις εκλογές. Συζητήσεις επι συζητήσεων, συμφωνίες , διαφωνίες… Στη δεκαετία όμως του ‘ 50, πρωθυπουργός και αρχηγός της αντιπολίτευσης ήταν δύο στρατιωτικοί βρήκαν έναν πρωτότυπο τρόπο στην ψήφιση του εκλογικού νόμου. Τον λόγο της στρατιωτικής τιμής!!! Ιδού πώς.
Τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1951 τις είχε ο κερδίσει ο στρατάρχης Παπάγος με τον Ελληνικό Συναγερμό, εκλέγοντας 114 βουλευτές, αλλά κυβέρνηση σχημάτισε ο αρχηγός της ΕΠΕΚ στρατηγός Νικ. Πλαστήρας του οποίου το κόμμα ηρθε δεύτερο με 74 βουλευτές. Χρειάστηκε να συμμαχήσει με τους Φιλελευθέρους του Σοφοκλή Βενιζέλου που είχαν 57 βουλευτές. Και συνεπώς τα δύο κόμματα συγκέντρωναν 131 εδρες και είχαν την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή που διέθετε τότε, όχι 300, αλλά 258 βουλευτές.
Ακριβώς ένα χρόνο μετά, άρχισε η συζήτηση στη Βουλή επι του εκλογικού νόμου, αφού η χώρα θα οδηγείτο στις 16 Νοεμβρίου 1952 σε γενικές εκλογές. Κι ενώ η συνεδρίαση είχε αρχίσει,ξαφνικά ο στρατάρχης Παπάγος λαμβάνει το λόγο από τον πρόεδρο της Βουλής Δ. Γόντικα και απευθύνεται στον στρατηγό πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα.
«Τι θα λέγατε στρατηγέ αν συμφωνούσαμε σε ενα πλειοψηφικό σύστημα; Αν κερδίσεις εσύ σχηματίζεις κυβέρνηση και εγώ θα είμαι στην Αντιπολίτευση. Αν νικήσω εγώ, θα είμαι εγώ πρωθυπουργός και εσύ Αξιωματική Αντιπολίτευση..,»
“ Συμφωνώ απόλυτα, Στρατάρχα”, είπε ο Πλαστήρας Και έδωσαν το λόγο της στρατιωτικής τους τιμής να τηρήσουν την συμφωνία.
Ο τότε υπουργός Εσωτερικών Κ. Ρέντης είχε επιχειρήσει ηδη απο μηνών να προωθήσει νομοσχέδιο για την επαναφορά της απλής αναλογικής (αντί της ενισχυμένης που ίσχυε), αλλά ηταν αντίθετος ο Πλαστήρας. Ο κυβερνητικός τύπος και το σύνολο των κυβερνητικών βουλευτών διαμαρτυρήθηκαν εντονα διότι δεν επιθυμούσαν εκλογές με πλειοψηφικό. Μέσα σε ολα ο αμερικανός πρέσβης Πιουριφόϊ χωρίς προσχήματα, εξεφράζετο υπέρ της ταχείας διεξαγωγής των εκλογών με πλειοψηφικό για να αποφασίσουν οι Ελληνες ποιόν θέλουν, τον Παπάγο ή τον Πλαστήρα.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1952 ο Πλαστήρας πίστευε οτι αν η ΕΠΕΚ και οι Φιλελεύθεροι δεν συνεργασθούν, τον συνέφερε το πλειοψηφικό, υποτιμώντας το λαϊκό ρεύμα που ηταν εμφανές υπέρ του Συναγερμού. Πίστευε βαθύτατα στον πνευματισμό και πάντα συμβουλευόταν μια καφετζού, οταν επρόκειτο να πάρει τις αποφάσεις του. Αυτό το είχε πληροφορηθεί ο Πιουριφόϊ και εδρασε ως πανέξυπνος διπλωμάτης. Το παρασκήνιο αποκάλυψε αργότερα ο Σπύρος Μαρκεζίνης :
«Ο Πιουριφόϊ εχρησιμοποίησε με τον κατάλληλο τρόπο γνωστή Αθηναία «καφετζού», την οποία ιδιαιτέρως ενεπιστεύετο ο πρωθυπουργός. Εκείνη ανέλαβε να πείσει τον στρατηγό οτι το πλειοψηφικό θα απέβαινε πρός οφελός του και οτι αν επροκαλείτο απο τον Παπάγο επρεπε χωρίς επιφύλαξη να αποδεχθεί την πρόκληση. Ο Πιουριφόϊ μου ετηλεφώνησε : « Πέστε στον Παπάγο να προκαλέση τον Πλαστήρα στη Βουλή για το πλειοψηφικό. Του επέστησα την προσοχή οτι ο Παπάγος δεν είχε κοινοβουλευτική εμπειρία και αν τα πραγματα δεν εξελίσσοντο οπως τα προέβλεπε, η κατάσταση θα περιεπλέκετο. Επέμενε και υπέδειξα στον Στρατάρχη να το πράξει, χωρίς βεβαίως να αναφερθώ στις καφετζούδες. Ο Παπάγος μετά απο πολλή σκέψη θα ανεβεί στο βήμα και θα πεί στον Πλαστήρα:
« Ως στρατιωτικοί καταλαβαίνουμε ο ενας τον αλλο καλύτερα. Γιατί χάνουμε καιρό; Ας ψηφίσουμε το πλειοψηφικό. Και αν οι Ελληνες προτιμήσουν εσένα, εγώ θα σε αποδεχτώ. Αν ψηφίσουν εμένα, είμαι βέβαιος οτι το ιδιο θα κάνεις και σύ. Απλά πράγματα» Ο Πλαστήρας προς γενική κατάπληξη της Βουλής απάντησε μονολεκτικά : « Δέχομαι».
Η επιλογή του Πλειοψηφικού, δυσαρέστησε την Αριστερά, που αντέδρασε χωρίς αποτέλεσμα. Το μόνο που μπόρεσε να κάνει, ήταν, να ρίξει στην προεκλογική περίοδο το σύνθημα «Τι Παπάγος τι Πλαστήρας...»
Οι εκλογές προκηρύχθηκαν για τις 16 Νοεμβρίου 1952. Τις κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία ο Στρατάρχης Παπάγος, εκλέγοντας 240 βουλευτές! Τα αποτελέσματα: Συνεγαρμός (Παπάγος) 49,22 % εδρες 240, ΕΠΕΚ-Φιλελέυθεροι ( Πλαστήρας –Βενιζέλος) 34,22% εδρες 57, ΕΔΑ 9,54% εδρες 0, Λαϊκό (Τσαλδάρης) 1,05%, Αγροτικοί (Μπαλτατζής) 0,64%.
