Greveniti.blogspot.gr - Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΓΡΕΒΕΝΙΤΙΟΥ

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Το πέτρινο γεφύρι Γκούρας!




Ένα ακόμη αξιόλογο γεφύρι στην περιοχή του Ζαγορίου είναι το πέτρινο γεφύρι της Γκούρας.
Παίρνοντας τον δρόμο για το Ανατολικό Ζαγόρι και λίγο πριν φθάσετε στο Τρίστενο, θα δείτε μία πληροφοριακή πινακίδα, η οποία σας ενημερώνει ότι δεξιά σας, σε απόσταση 800 περίπου μέτρων, βρίσκεται το πέτρινο γεφύρι της Γκούρας.
Είναι ένα μονότοξο γεφύρι, το οποίο είχε κατασκευασθεί για να εξυπηρετεί την επικοινωνία των κατοίκων της περιοχής με τα Γιάννενα. Το γεφύρι αυτό ενώνει τις δύο όχθες του ρέματος της Γκούρας. 
Δεν είναι γνωστό το πότε και από ποιους κατασκευάστηκε. Σήμερα βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Παλαιότερα υπήρχε και άλλο μικρό γεφύρι εκεί κοντά το οποίο έχει καταρρεύσει.
Χαρακτηριστικό του γεφυριού είναι η ύπαρξη βρύσης, με το πέτρινο σιόποτο, στο σώμα του. Αν, λοιπόν, πηγαίνετε κάποια φορά προς το Τρίστενο ή κάποιο άλλο χωριό της περιοχής, αξίζει τον κόπο να κάνετε μία μικρή παράκαμψη και να επισκεφθείτε το συγκεκριμένο γεφύρι. Η ομορφιά του τοπίου θα σας αποζημιώσει!

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Στην τελική ευθεία η μάχη για τον Αώο

Το πολύ σε ένα εξάμηνο, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) θα πάρει την τελική απόφασή του για το μέλλον της μερικής εκτροπής του ποταμού Αώου, που περιλαμβάνεται στο εγκεκριμένο σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων της Ηπείρου.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όταν και το σχέδιο περί εκτροπής 70 εκατ. κυβικών μέτρων νερού του ποταμού επανήλθε δριμύτερα, έχει δημιουργηθεί ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο. Περιβαλλοντικές οργανώσεις, ο φορέας διαχείρισης εθνικού πάρκου Πίνδου, οι δήμοι Κόνιτσας και Ζαγορίου, οι «Οικολόγοι Πράσινοι» αλλά και ένα δυναμικό κίνημα πολιτών ανέλαβαν να σηκώσουν το «βάρος» της μάχης κατά ενός έργου παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας (και όχι μόνο) με τεράστιες συνέπειες στο περιβάλλον και στην τοπική οικονομία.
Βασικό «όπλο» τους ήταν η αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ, η οποία κατατέθηκε από τις οργανώσεις WWF Ελλάς και Καλλιστώ, μαζί με τον δήμο Κόνιτσας, τον φορέα διαχείρισης εθνικού πάρκου Πίνδου και το Μεσογειακό Ινστιτούτο για τη Φύση και τον Άνθρωπο. Η προσφυγή συζητήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου, με το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο να δίνει προθεσμία μέχρι τις 26 του μήνα για την υποβολή του τελικού υπομνήματος. Βάσει των διαδικασιών, εντός του εξαμήνου αναμένεται η δικαστική απόφαση.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του φορέα διαχείρισης του εθνικού πάρκου Πίνδου, στην εκδίκαση της προσφυγής, το υπουργείο Περιβάλλοντος εκπροσωπήθηκε από νομικό σύμβουλο του κράτους, ενώ δεν έγινε καμία παρέμβαση από την κοινοπραξία ΔΕΗ/ΤΕΡΝΑ, την κατασκευάστρια εταιρία του έργου.
Το επίμαχο έργο που φέρει τον τίτλο «Αξιοποίηση του υδατικού δυναμικού Πίνδου με υδροηλεκτρική εκμετάλλευση και δυνατότητα πολλαπλών χρήσεων νερού για άλλες ανάγκες», είναι γνωστό στην τοπική κοινωνία ως «πρόταση Καλογιάννη». Ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Λευτέρης Καλογιάννης ήταν πρωτεργάτης του σχεδίου αυτού, το οποίο το υπερασπίστηκε και ο γιος του, ο Σταύρος Καλογιάννης και από υπουργικές θέσεις, μιλώντας για «αξιοποίηση των ‘χαμένων’ νερών του Αώου στην Αδριατική». Λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2009, ως υφυπουργός Περιβάλλοντος τότε, ενέκρινε την προμελέτη του έργου. Λίγους μήνες μετά, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η πρώην υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη τάχθηκε υπέρ της απόσυρσης της πρότασης του έργου. Με την αποχώρηση της κ. Μπιρμπίλη από το υπουργείο, το έργο επανήλθε στο προσκήνιο μέσω του προσχεδίου διαχείρισης υδατικών πόρων Ηπείρου. Το προσχέδιο έγινε σχέδιο τον Ιούλιο του 2013, με την έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ). Η ΚΥΑ έφερε μεταξύ άλλων και την υπογραφή του Σταύρου Καλογιάννη, που υπηρετούσε τότε στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης.


ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν πάντως τα όσα αποκαλύπτει στην ανακοίνωσή του ο φορέας διαχείρισης του εθνικού πάρκου Πίνδου. Όπως επισημαίνεται, ο φορέας και η μη κυβερνητική οργάνωση «Καλλιστώ» είχαν καταθέσει τον Ιούλιο του 2013 καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την όλη υπόθεση. Πριν από δύο μήνες, στις 29 Δεκεμβρίου του 2014, οι δύο φορείς επανήλθαν με νέα επιστολή τους για να μην μπει η υπόθεση στο αρχείο. Κάτι που σίγουρα θα συνέβαινε, αν δεν παρενέβαιναν εκ νέου, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Κι αυτό επειδή η ενημέρωση που είχε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το υπουργείο Περιβάλλοντος είχε σταματήσει στον… χρόνο, και συγκεκριμένα στο 2010, όταν η κ. Μπιρμπίλη είχε πει το «όχι» στο έργο. «Είναι απορίας άξιο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είχε καμία απολύτως ενημέρωση για το γεγονός ότι το συγκεκριμένο έργο εντάχθηκε στο ‘σχέδιο διαχείρισης της περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού του υδατικού διαμερίσματος Ηπείρου’ του οποίου μάλιστα η σχετική ΣΜΠΕ (Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) έχει εγκριθεί με την  υπ’αριθ. 169278/08-07-2013 ΚΥΑ […]» τονίζει ο φορέας διαχείρισης. Προσθέτει δε ότι με την ΚΥΑ το έργο αναφέρεται πια ως «αξιοποίηση του υδατικού δυναμικού Πίνδου με υδροηλεκτρική εκμετάλλευση και δυνατότητα πολλαπλών χρήσεων νερού για άλλες ανάγκες» (μεταξύ των χρήσεων του οποίου δύναται να συμπεριληφθεί και η ύδρευση της πόλης των Ιωαννίνων και της ευρύτερης περιοχής της) με απώτερο στόχο, όπως υπογραμμίζει, «η δρομολόγηση της υλοποίησής του να μην συναντήσει άλλα σχετικά νομικά εμπόδια».
Ο φορέας διαχείρισης και η «Καλλιστώ» ενημέρωσαν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα νεότερα δεδομένα τα οποία, όπως τονίζουν, επιτρέπουν την κατασκευή του έργου με διαδικασία fast track ή με τη διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι γνωμοδοτήσεις φορέων. Τέλος, ζήτησαν από τις κοινοτικές αρχές να παραμείνουν σε εγρήγορση και να ζητήσουν περαιτέρω ενημέρωση από τις ελληνικές αρχές.
Στο μεταξύ, επί αλβανικού εδάφους, η κοινωνία των πολιτών κινητοποιείται επίσης. Μέλη οργανώσεων διαμαρτυρήθηκαν προχτές έξω από το κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με το ενδεχόμενο εκτροπής σημαντικής ποσότητας των υδάτων του Αώου. «Δεν θα το επιτρέψουμε με κανένα τρόπο, και αυτό θα πρέπει να το γνωρίσουν καλά τόσο η ελληνική κυβέρνηση, όσο και η αλβανική» δήλωσε ο Σάζαν Γκούρι, εκπρόσωπος των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών.
[Το άρθρο είναι από: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ  και μας το έστειλε η συγχωριανή μας Κούλα Χασιώτη, την οποία και ευχαριστούμε]

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Λέξεις που χάνονται από το Γρεβενίτι...

                                                                                                     
                                                                                                                      Μέρος έκτο
  • γκαργκαλάνος:  Στο Γρεβενίτι λέμε έτσι το λάρυγγα. Η λέξη είναι βλάχικη: girgil anu "μι ντουάρι γκαργκαλ΄ιάνου" (mi duari girgil anu)= Με πονάει ο λάρυγγας.

  • ξίκι (το) (λαϊκό) όχι σωστό, λειψό. Το συναντούμε μόνο στη φράση: ξίκι να γίνει! για κάτι που δεν λαμβάνεται σοβαρά υπ΄ όψιν. ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ:< τούρκικο eksik (βλέπε και ξίκικος = λιποβαρής)
  • χαλεύω: Τη λέξη έχει ο Μπαμπινιώτης στο Λεξικό, αλλά στο χωριό την ακούω όλο και πιο αραιά. Είναι ρήμα μεταβατικό και χρησιμοποιείται σε ενεστώτα και παρατατικό. Χρησιμοποιείται ως: ψάχνω, αναζητώ (κάτι), γυρεύω και μεταφορικά ζητιανεύω, ζητώ (κάτι) με αναξιοπρεπή τρόπο. Στο Γρεβενίτι χρησιμοποιείται μόνο με την κυριολεκτική της σημασία.  ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: αρχαία χαλή, δωρικός τύπος του χηλή "οπλή"  + επίθημα -εύω με ενδιάμεση σημασία  "ανοίγω την παλάμη για να λάβω κάτι".
  • βογκάλα: Έτσι λέμε στο Γρεβενίτι το τρέξιμο. Η λέξη προέρχεται  από το βογκώ (πιο σωστό βογγώ), επειδή όταν κάποιος τρέχει, ανασαίνει έντονα, βογκάει. Επίσης στο χωριό έχω ακούσει τη φράση: "Ήρθα βογκαλιστός".
  • σκαπετίζω: Σκαπετίζω και σκαπετώ σημαίνει δραπετεύω, ξεφεύγω από τον κίνδυνο, γλιτώνω. Επίσης, φεύγω, εξαφανίζομαι-όχι κατ΄ανάγκη τρέχοντας. Λέγεται επίσης για κάποιον που περνάει την κορυφή υψώματος. Και στις τρεις περιπτώσεις, το κοινό στοιχείο είναι ότι όποιος σκαπετίζει παύει να είναι ορατός. Είναι δάνειο από το ιταλικό scappare, "ξεφεύγω, δραπετεύω". Τα νεότερα λεξικά δεν την έχουν, αν και ακούγεται στις περισσότερες περιοχές του ελλαδικού χώρου. Στο Γρεβενίτι έχουμε τοπωνύμιο "Καπετσίνα", μια περιοχή στο βάθος  προς την ποταμιά, και ...υποπτεύομαι ότι έχει σχέση με το  scappare.
  • πόντζι: Τσίπουρο με μέλι ή πετιμέζι, βρασμένο στη φωτιά, που δρούσε με δύο τρόπους: με την εισπνοή των πραγματικά αποπνικτικών υδρατμών του και ως θερμαντικό με την πόση. Στο Γρεβενίτι χρησιμοποιούν συνήθως ζάχαρη. Ποντζάρω (ναυτικός όρος)(ρήμα) κουνιέμαι δεξιά, αριστερά. Οι ναυτικοί "πόντζι" λένε το κούνημα του σκάφους από τα κύματα. Ίσως το ρόφημα να ονομάστηκε έτσι, γιατί πριν το πιούμε το κουνάμε δεξιά, αριστερά για να διαλυθεί το μέλι ή η ζάχαρη. θα μου πεις ναυτικός όρος στο Γρεβενίτι; Προφανώς είναι φερτό, γιατί χρησιμοποιείται και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.


  • παρασάνταλος, -η,-ο: Ακούγεται όλο και πιο αραιά στο χωριό και σήμαινε αυτόν, αυτήν που ήταν ατσούμπαλος, -η.
  • χαρτωσιά: (η) (λαϊκή λέξη) το σύνολο των χαρτιών που συγκεντρώνει σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού ένας παίκτης με ένα μόνο χαρτί, η μπάζα. (Μεταφορικά) δεν πιάνω χαρτωσιά σε (κάποιον /κάτι): είμαι καταφανώς υποδεέστερος, είμαι κατώτερος από (κάποιον/κάτι): Δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά του ούτε στις γνώσεις ούτε στις ικανότητες.
Όπως έλεγε σε κάποιο ποίημά του ο συγχωρεμένος ο Ανανίας:
Μου φεύγουν οι ώρες σαν τα σύννεφα
οι ώρες μου κυλούνε σαν το γάργαρο νερό
ώσπου να έρθει μια μέρα να γεράσω,
ν' ασπρίσω και σαν τον ανθό να κιτρινοφυλλιάσω
και χαρτωσιά στις μικρούλες δε θα πιάσω!



Αν υπάρχει άλλη άποψη πιο τεκμηριωμένη για οτιδήποτε γράφεται στη σειρά: "Λέξεις που χάνονται από το Γρεβενίτι", ευχαρίστως θα δημοσιευτεί.  
                                                                                Γιάννης Σιούλας
     

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

KOINΩΝΙΚΑ


  • " Έφυγε'' από τη ζωή σε ηλικία 22 ετών, αφού πάλεψε γενναία, η Ειρήνη Χήτα κόρη της Αναστασίας Κουλούρη. 
        Η κηδεία της θα γίνει αύριο στις 4:00 μ.μ. στο Γρεβενίτι.
          Ο ΜΑΣ και το ''ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ" απευθύνουν στους οικείους της               τα θερμά τους συλλυπητήρια.
  • Η κηδεία του Γιώργου Παπαβράνου (Ανανία) θα γίνει αύριο στις 10:00 στο Γρεβενίτι.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι στο Γρεβενίτι θα γίνουν σε μια ημέρα δύο κηδείες!!


Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ: Απεβίωσε ο Γιώργος ο Ανανίας

   
     Πιο φτωχό το Γρεβενίτι αφού απεβίωσε ο Γιώργος Παπαβράνος  ή Ανανίας. 
Δυστυχώς, δεν κατέγραψα το ποίημα του:
    "Εγώ στον τάφο μου δεν θέλω κόλλυβα και παπάδες..."
επειδή η ιδέα του θανάτου του Γιώργη με στενοχωρούσε πολύ...  
Θα του αφιερώσω τον επίλογο της συνέντευξής του,  που είχα δημοσιεύσει στο έντυπο "ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ" αρ. φύλλου 11, ΙΟΥΛΙΟΣ 1996.
 -Γιώργο, έχεις μετανοιώσει για τίποτα;
Πότε μετανιώνω, πότε λέω καλά έκανα.
- Γιώργο, με λίγα λόγια, ποια είναι η φιλοσοφία της ζωής;
Φίλε, Γιάννη, θα σου απαντήσω με ένα ποίημα. Ένα ποίημα τα λέει όλα!
            Όποιος δεν πίνει, δεν γλεντάει
            κούκλες, ομορφούλες δεν αγαπάει,
            στραβός στον Άδη πάει!

Γιώργο, θα σε θυμόμαστε για πάντα.
Στο γλυκό μας Γρεβενίτι εσύ ήσουν το κερασάκι!

Υ.Γ. Ο Ανανίας φρόντισε ακόμη και το τέλος του να είναι ποιητικό! Πέθανε την Τσικνοπέμπτη και είμαι σίγουρος ότι θα ήθελε να ταφεί την Ημέρα των Ερωτευμένων. 




Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

"ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ"

ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ στην κεντρική εκκλησία του Γρεβενιτίου


[Απόσπασμα από το βιβλίο: ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΒΡΑΝΟΥΣΗΣ]

Το περιβάλλον του Γρεβενιτίου, όπως το είχε ζήσει, στα πρώτα χρόνια της ζωής του, και όπως είχε την ευκαιρία να το ξαναζεί, κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια των διακοπών, των εορτών και του καλοκαιριού, εξακολουθεί, σε όλη τη ζωή, να αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης για το Βρανούση. Όχι πια μόνο με τις ομορφιές της φύσης, αλλά και με τη ζωή των κατοίκων, τη ζωή που, όπως λέει ο Κρυστάλλης, είναι "ζωή απλοϊκή" κι έχει "περίσσιες χάρες". Χάρες περίσσιες ιδιαίτερα τις Κυριακές και τις γιορτές. Τότε που στη ζωή των συγχωριανών του κυρίαρχη θέση κατείχε η Εκκλησία του χωριού, ο ήχος απ' τις καμπάνες αντιλαλούσε σε όλο το χωριό και καλούσε τους πιστούς να εκπληρώσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Έτσι δυο χρόνια αργότερα, στα 1936, ο Βρανούσης, συνεπαρμένος από την έντονη θρησκευτική εικόνα, γράφει, με ήρωα και θύμα μαζί το Λάμπρο, τον πιστό υπηρέτη του καμπαναριού του χωριού, το ποίημα με τίτλο 
                                               
                 "ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ"

 Μέσ' στο χωριό καμπαναριό ήταν με τρεις καμπάνες 
γλυκόκρουστες, γλυκόλαλες και καθαρομπουζάτες
και το παιδί της εκκλησιάς, ο Λάμπρος τις βαρούσε
την Κυριακή και τη γιορτή κι αχολογούσε ο τόπος... 

Bάραγε ο Λάμπρος με χαρά και ξύπναγε την πλάση
κι΄ οι χωριανές συνάζονταν στην εκκλησιά να πάνε.
Οι δυο οι μικρούλες λάλαγαν κι΄η πιο μεγάλη σκούζει
Και ξεκολλάει η γλώσσα της π΄ όμορφα τραγουδούσε.
"Ανάθεμά σε ωρέ μπρουζά, που ψεύτικα δουλεύεις.
Έπεσε η γλώσσα η βαριά, μαζί μ΄αυτή  κι΄ ο Λάμπρος¨.

{Οι πιο παλιοί θα θυμούνται ότι πριν χτιστεί το σημερινό καμπαναριό οι καμπάνες ήταν τοποθετημένες σε ένα πρόχειρο ξύλινο κατασκεύασμα  δίπλα από τον δυτικό πλάτανο. Τουλάχιστον εγώ αυτό θυμάμαι! Αν έχει κάποιος φωτογραφία τον παρακαλώ να την στείλει. Επίσης αν κάποιος ξέρει για το "περιστατικό" με τον Λάμπρο που αναφέρει ο Βρανούσης, αναμένω...}

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ: Έργα που έγιναν, έργα που πρέπει να γίνουν...




Tοιχοποιία κοντά στην οικία Βέρου (Έργο του Δήμου)

Ζαρζανέτι στο Γκoυλφόρο (;)
(Κάπως έτσι το έλεγε ο πατέρας μου, όταν πηγαίναμε σε ένα χωραφάκι που είχαμε από κάτω και χάθηκε από τις  κατολισθήσεις. Αν κάποιος ξέρει κάτι για το τοπωνύμιο, ας το στείλει.)
[Έργο της Περιφέρειας που έπρεπε να είχε γίνει πριν από χρόνια]


Το Χάνι του ΓΡΕΒΕΝΙΤΊΟΥ
Μετά το γεφυράκι πρέπει να φτιαχτούν στο βάθος ωραίες τοιχοποιίες, που να δένουν με την παραδοσιακή βρύση και το γεφυράκι και να μην δείχνουμε μια εικόνα εγκατάλειψης!
Επίσης να φτιαχτεί με  παραδοσιακό τρόπο το σοφολίκι!


Το σοφολίκι: Εδώ κάθονταν οι γέροντες του χωριού (σοφοί) και συζητούσαν! Ελπίζω ότι σύντομα θα δούμε κάποια ωραία κατασκευή...
[Ευχαριστούμε τον καλό συγχωριανό μας Χρήστο Τσουκάκη που μας έστειλε τις φωτογραφίες!]

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Το γεφύρι της Τσίπιανης

Στο Ανατολικό Ζαγόρι, αμέσως μετά τους Μηλιωτάδες και πάνω στο ποταμό Βάρδα, σε ύψομετρο 575 μέτρων, υπάρχει το γεφύρι της Τσίπιανης.
Κτίστηκε το 1875 και στοίχισε 1040 Οθωμανικές λίρες.
Από αυτές, σύμφωνα με τον ιστοριοδίφη Ιωάννη Λαμπρίδη, τις 700 έδωσε η κοινότητα του χωριού Γρεβενίτι και τις υπόλοιπες 340 ο Αναστάσιος Πασπαλιάρης από το Τρίστενο.
Είναι ένα μονότοξο γεφύρι μήκους 60 μέτρων, με το τόξο του να έχει μήκος 27 μέτρα και ύψος 14 μέτρα.
Υπάρχουν και τρία ανακουφιστικά ανοίγματα στη δεξιά πλευρά του τόξου που ακολουθούν φθίνουσα πορεία.
Το κατάστρωμα του είναι αρκετά απότομο και στις πλευρές του υπάρχει ένα μικρό στηθαίο.
Η ονομασία του γεφυριού οφείλεται σε παρακείμενο μικρό οικισμό.
Το γεφύρι διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση αλλά η εικόνα του τοπίου έχει αισθητά αλλοιωθεί εξαιτίας της τσιμεντένιας γέφυρας που κτίστηκε δίπλα του και εξυπηρετεί τις ανάγκες της επαρχιακής οδού Ιωαννίνων – Ανατολικού Ζαγορίου.

'Οπως είχε δημοσιεύσει σε μελέτη του ο μηχανικός Στάθης Παπαβρανούσης, το γεφύρι μόλις ξεκαλουπώθηκε έγειρε, σφήνωσε, βρήκε θέση ισορροπίας και έκτοτε στέκει αγέρωχο!
Η μελέτη είχε δημοσιευτεί στο έντυπο ''ΓΡΕΒΕΝΙΤΙ", αλλά δυστυχώς δεν την έχω βρει ακόμα. Μόλις τη βρω ή μου τη στείλει κάποιος, θα τη δημοσιεύσω.

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Πολύ χιονισμένο Γρεβενίτι !

















Ευχαριστούμε πολύ τον Μένιο Βόντινα που μας  σκέφτηκε  και μας έστειλε τις πολύ ωραίες φωτογραφίες από το χιονισμένο χωριουδάκι μας. 

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Έπεσε το γεφύρι της Πλάκας...

«Καλύτερα να είχαν πέσει τα σπίτια μας παρά το γεφύρι».... Μ' αυτή τη φράση οι κάτοικοι των χωριών των Τζουμέρκων μεταφέρουν τον πόνο και την πίκρα καθώς από το πρωί της Κυριακής χάθηκε ένα κομμάτι της ιστορίας και του πολιτισμού στα θολά νερά του Αράχθου!
Το ιστορικό γεφύρι της Πλάκας δεν υπάρχει πια. Μπορεί να άντεξε στο πέρασμα του χρόνου όμως δεν άντεξε την τελευταία καταιγίδα.

Ο κίνδυνος από πολλούς είχε επισημανθεί εδώ και καιρό... Όμως οι απαραίτητες παρεμβάσεις δεν είχαν δρομολογηθεί...
Ο Δήμαρχος Βορείων Τζουμέρκων Γιάννης Σεντελές δήλωσε πως χάθηκε ένα στολίδι για την περιοχή και τώρα βαριά υποχρέωση όλων να συνδράμουν για την αναστήλωση.
Το ιστορικό γεφύρι στα όρια των νομών Άρτας και Ιωαννίνων, στο συνοικισμό Πλάκας Ραφταναίων στον Άραχθο, ήταν από τα μεγαλύτερα, ωραιότερα και πιο γνωστά πέτρινα γεφύρια στην Ελλάδα, με επιβλητικό τόξο ανοίγματος 40 μέτρων.
Επρόκειτο για το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι στα Βαλκάνια, το οποίο χτίστηκε το 1868, από μαστόρους, τεχνίτες της πέτρας με πρωτομάστορα τον Κωνσταντίνο Μπέκα.
Με την κατασκευή του, διευκόλυνε τις μετακινήσεις των κατοίκων των χωριών της περιοχής που είναι χτισμένα στις πλαγιές των Τζουμέρκων και των μεγάλων κοπαδιών των νομάδων που ήταν αναγκασμένοι να περάσουν τον ορμητικό Άραχθο.

Εκεί λειτουργούσε το τελωνείο της Ελεύθερης Ελλάδας με τη σκλαβωμένη Ήπειρο και εκεί έγινε, στις 29 Φεβρουαρίου 1944, η συμφωνία της Πλάκας-Μυρόφυλλου ανάμεσα στον ΕΔΕΣ, τον ΕΛΑΣ την ΕΚΚΑ και των εκπροσώπων του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης, του Αμερικανού ταγματάρχη Ουάινς και του Βρετανού συνταγματάρχη Γουντχάους.

Έχουμε και μεις γεφύρια, τα έλεγξε κανένας ή θα το ανακαλύψουν όταν πάθουμε τα ίδια;
Δεν έφταιγε ο καιρός, είχε βλάβες από πριν και αφορμή ήταν οι βροχές.
 
                                                                                                            Κούλα  Χασιώτη